şuraya içimdeki ergenin hala yaşadığını gösterecek birsürü şey yazabilirim aslında, ama tutuyorum kendimi. melankolik şarkılar bile dinlemiyorum. tüm gün zaza fournier çalıyor arkada. güneş var diye perdeleri kapatmıyorum. bir derginin mutluluk sarhoşluğuyla okuyacağımızı iddia ettiği bir kitap okuyorum.
ve karşıma şöyle cümleler çıkıyor.
"hiçbir şeyi özlediğin bir şeyden daha fazla sevemezsin"
ilk defa bu akşam, çok büyük bir mucize olsun istedim.
sadece biraz şaşırmak için. hayatımın değişmesine değil, durağanlığının değişmesine ihtiyacım var.
gelip "olaylar olaylar" demek istiyorum :)
yazdığım kartla o kadar vakit geçirdim ki, artık gönderemeyebilirim :p
kim?
- B.
- Ankara, Türkiye
- anima'nın en sevdiğim şarkısı 'o kadar mutluyum ki', teoman'ın en sevdiğim şarkısı 'hayalperest'tir. gerisini siz düşünün.
B.'s Bookshelf
Edebi olarak çok etkileyici olmamakla birlikte, savunduğu fikirler o kedar değerli ki... Edna gibi hissettiğimiz ne çok an ver ve 1900'lerden beri aynı kalmış ne çok şey var. Aklımda bulunsun diye yazıyorum, ama bu yorumu okuyanların da ...
Ve kitabı okurken hissettiğim şey şu oldu: Gerçekten de hayatlarımız hüsran, kavrayamamak, yanına kar kalmak, çıkıp gitmek, tatmin ve deli rolü üzerine kurulu. Psikanaliz ve psikanalistler iyi ki var.
İnanılmaz keyifli bir yolculuğa çıkarıyor Adam Phillips bu kitabıyla. Psikanalizle ilgilenen kişilerin mutlaka okuması gerektiğine inanıyorum. Hiç fark ettirmeden kişiyi kendi içine bakmaya yönlendiriyor. Doyamadım, o yüzden yine bir Ada...
2 yıldız:
hiçbir şeyi sevdiğin bir şeyden fazla özleyemezsin.
o doğru da, daha fazla özleyememek dert değil. ama daha fazla sevememek çok büyük bi dert.
Yorum Gönder