kötülüklerin en kötüsüdür!

nasıl göz yumuyorum her şeye, sonunu düşünmeden ya da kendimi? ben de isterdim aşktan uyuyamamayı geceleri, acıdan uyuyamamak yerine.. her sözümde, hareketimde pişman olacağımı bile bile... ve haklıydı nietzsche yine! övünmemeliydik umudumuz var diye. her şeyin nedeni umuttu işte.. sense her seferinde daha da yakıyordun canımı, geçmişte verdiğin sözlerin aksine...

sen eskisi kadar içten, ben de eskisi kadar saf olsam keşke...

02.02.09
23.08
(teoman~bir günde yalnızlık çalarken.. kötü bi telefon konuşmasının ardından..) 

--

ve hala nasıl da aynı her şey...  dün yazmışım sanki.

~everybody's changin' but i don't feel the same!